Paweł i Sylwan i Tymotheusz kościołowi Thessalonickiemu w Bogu, Ojcu naszym, i w Panie Jezusie Chrystusie.
2 Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa.
3 Powinniśmy Bogu zawsze dziękować za was, bracia! tak jako się godzi, iż bardzo rośnie wiara wasza, i obfituje miłość każdego z was przeciw drugim.
4 Tak, iż i my sami przechwalamy się z was w kościelech Bożych z cierpliwości waszéj i wiary i we wszelkiem prześladowaniu waszem i w uciskach, które odnosicie.
5 Na przykład sprawiedliwego sądu Bożego, abyście byli godni poczytani w królestwie Bożem, dla którego i cierpicie.
6 Jeźli jedno sprawiedliwa jest u Boga, żeby oddał uciśnienie tym, którzy was uciskają:
7 A wam, którzy uciśnieni jesteście, odpoczynienie z nami w objawieniu Pana Jezusa z nieba z Anioły możności swojéj,
8 W płomieniu ognistym oddawającego pomstę tym, którzy Boga nie znają, i którzy nie są posłuszni Ewangelii Pana naszego Jezusa Chrystusa:
9 Którzy kaźni odniosą w zatraceniu wiecznem od obliczności Pańskiéj i od chwały mocy jego;
10 Gdy przyjdzie, aby był uwielbion w świętych swoich, i dziwnym się stał we wszystkich, którzy uwierzyli, iż wiara jest dana świądectwu naszemu u was w on dzień.
11 Dlaczego téż modlimy się zawsze za was, aby was Bóg nasz uczynił godnymi wezwania swego, i wypełnił wszystkę wolą dobrotliwości i sprawę wiary w mocy,
12 Aby było rozsławione imię święcenie Pana naszego Jezusa Chrystusa w was, a wy w nim podług łaski Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.
A prosimy was, bracia! przez przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa i naszego zgromadzenia do niego,
2 Abyście się nie prędko unosili od rozumu waszego, ani byli ustraszeni, ani przez ducha, ani przez mowę, ani przez list, jakoby od nas posłany, jakoby nadchodził dzień Pański.
3 Niech was nikt nie zwodzi żadnym sposobem; albowiem nie przyjdzie, jeźli pierwéj nie przyjdzie odstąpienie, i będzie objawion człowiek grzechu, syn zatracenia. [1]
4 Który się sprzeciwia i wynosi się nad to wszystko, co zowią Bogiem, albo co chwalą: tak że usiędzie w kościele Bożym, okazując się, jakoby był Bogiem.
5 Nie pamiętacie, iż gdym jeszcze u was był, tom wam powiadał?
6 A teraz wiecie, co zatrzymawa, aby był objawion czasu swego.
7 Albowiem się już sprawuje tajemnica nieprawości, tylko aby ten, który trzyma teraz, dzierżał, aż odjęt będzie z pośrodku.
8 A tedy objawion będzie on złośnik, którego Pan Jezus zabije duchem ust swoich i zatraci objawieniem przyjścia swego tego, [2]
9 Którego przyjście jest wedle skuteczności szatańskiéj, z wszelaką mocą i znaki i cudami kłamliwemi,
10 I z wszelkiem zwiedzieniem nieprawości w tych, którzy giną, przeto, iż miłości prawdy nie przyjęli, aby byli zbawieni.
11 Dlatego pośle im Bóg skuteczność oszukania, aby wierzyli kłamstwu,
12 Iżby byli osądzeni wszyscy, którzy nie uwierzyli prawdzie, ale przyzwolili na nieprawość.
13 Lecz my powinniśmy Bogu dziękować zawsze za was, bracia umiłowani od Boga! iż was wybrał Bóg pierwiastkami ku zbawieniu przez poświęcenie Ducha i przez wiarę prawdy.
14 Na którą téż was wezwał przez Ewangelią naszę ku nabyciu chwały Pana naszego Jezusa Chrystusa.
15 Przeto, bracia! stójcie, a trzymajcie podania, którycheście się nauczyli, choć przez mowę, choć przez list nasz.
16 A sam Pan nasz Jezus Chrystus i Bóg a Ojciec nasz, który nas umiłował i dał pocieszenie wieczne i nadzieję dobrą przez łaskę,
17 Niech napomina serca wasze i utwierdza we wszelakim uczynku i w mowie dobréj.
Na ostatek, bracia! módlcie się za nas, aby mowa Boża bieżała i była wsławiona jako i u was: [3]
2 I abyśmy byli wyzwoleni od niespokojnych i złośliwych ludzi; albowiem nie wszystkich jest wiara.
3 A wierny jest Bóg, który was utwierdzi i strzedz będzie od złego.
4 A dufamy o was w Panu, iż, co rozkazujemy, i czynicie i czynić będziecie.
5 A Pan niech prostuje serca wasze w miłości Bożéj i w cierpliwości Chrystusowéj.
6 A opowiadamy wam, bracia! w imię Pana naszego Jezusa Chrystusa, iżbyście się odłączyli od każdego brata nieporządnie chodzącego, a nie według podania, które wzięli od nas.
7 Albowiem sami wiecie, jako nas potrzeba naśladować, gdyżeśmy nie byli niespokojni między wami:
8 Aniśmy chleba darmo od którego pożywali; ale w pracy i w utrudzeniu w nocy i we dnie robiąc, abyśmy którego z was nie obciążyli: [4]
9 Nie jakobyśmy byli mocy nie mieli; ale żebyśmy wam sami siebie na wzór dali, abyście nas naśladowali.
10 Albowiem i gdyśmy byli u was, tośmy wam opowiadali, iż, jeźli kto nie chce robić, niech téż nie je.
11 Bo słyszeliśmy, iż niektórzy niespokojnie chodzą między wami, nic nie robiąc, ale dwornie się sprawując.
12 A tym, którzy takowi są, opowiadamy i prosimy przez Pana Jezusa Chrystusa, aby z milczeniem robiąc, swój chleb jedli.
13 A wy, bracia! nie ustawajcie dobrze czyniąc. [5]
14 A jeźli kto nieposłuszny słowu naszemu, przez list tego naznaczcie, a nie mieszajcie się z nim, aby się zawstydził.
15 A nie poczytajcie jako nieprzyjaciela, ale upominajcie jako brata.
16 A sam Pan pokoju niech wam da pokój wieczny na wszelkiem miejscu. Pan niechaj będzie z wami wszystkimi.
17 Pozdrowienie ręką moją Pawłową: który jest znak w każdym liście: tak piszę.
18 Łaska Pana naszego Jezusa Chrystusa z wami wszystkimi. Amen.